टिप्पणी -
या ऋचेच्या व्याख्येत विवरणकार माधवने त्रितविषयक तोच इतिहास लिहिलेला आहे, जो पूर्व संख्या ३६८ च्या मंत्रात प्रदर्शित केलेला आहे. भरत स्वामीने भिन्न इतिहास दर्शविलेला आहे - एकत, द्विती व त्रित हे तीन आप्तचे पुत्र होते, ते जेव्हा यज्ञ करवून गाई घेऊन परत येत होते तेव्हा वाळवंटात तृषार्त होऊन एका विहिरीला पाहून तेथे थांबले व विहिरीत उतरण्याचा विचार करू लागले. प्रथम त्रित विहिरीत उतरला, उरलेल्या दोघांना बाहेरच पाणी मिळाले व ते पाणी पिऊन तृप्त झाले व विहिरीला एका चक्राने बंद करून गाई घेऊन निघून गेले. इकडे विहिरीत पडलेला त्रित देवांची स्तुती करू लागला. ती विहीर निर्जल होती, ज्यात त्रित तहानेने व्याकूळ होऊन उतरला होता. तेथे पडल्या पडल्या तो चंद्राला पाहून विलाप करू लागला की चंद्र पाण्यात स्थित होऊन आकाशात पळत आहे इत्यादी. कोणत्याही प्रकारे माझी तहान भागली पाहिजे त्यासाठी त्याचा विलाप होता. तो म्हणत होता की हे आकाश व भूमी तुम्ही माझ्या संकटाला जाणा. माधव व भरत स्वामीच्या इतिहासात अंतर आहे. त्यातच त्यांचे कल्पनाप्रसूत असल्याचे प्रमाण आहे ॥