शब्दार्थ -
हे (वज्रिन्) वज्रधारी मनुष्याप्रमाणे (वज्र अस्त्र धारण करणारा योद्धा जसे उचित रीतीने नियमाप्रमाणे अस्त्र फिरवितो, तसे) सूर्य, चंद्र, मेघ आदींना नियमाप्रमाणे निर्धारित कक्षेत फिरविणाऱ्या हे (इंद्र) महामहिम परमेश्वरा, (ते) तू रचलेले (यत्) जे (द्यावः) द्यूलोक (त्यातील ग्रह, नक्षत्रादी) (शतम्) शंभर व्हावेत वा असावेत, (उठ) आणि (भूमीः) भूमीदेखील (शतम्) शंभर (स्युः) व्हावेत आणि (सूर्याः) सूर्याची संख्या (सहस्त्रम्) हजार व्हावी, तरीही ते सर्व ग्रह, सूर्य, नक्षत्रादी मिळूनदेखील (त्वा) तुझी (अनु न) समता करू शकत नाही. तसेच (रोदसी) आकाश भूमीच्या मधल्या भागात (जातम्) उत्पन्न वायू, मेघमंडळ, पर्वत, निर्झर, सागर आदी जे काही आहे, ते सर्वंदेखील (अष्ट) तुझ्या महिमेचा अंत शोधू शकत (न) नाही, म्हणजे तुझा महिमा अपरंपार आहे. ।। ६।।

भावार्थ - उषःकाल, सूर्य, चंद्र, तारागण, भूमी, नद्या, डोंगर, समुद्र, वृक्ष, वनस्पती, अहोरात्र, ऋतू, वर्ष हे सर्व शंभर नव्हे हजार जनी झाले, तरीही परमेश्वराच्या महिमेची बरोबरी करू शकत नाही. ।। ६।।

इस भाष्य को एडिट करें