पदार्थः -
हे (सहसः सूनो) बलस्य साहसस्य च प्रेरक, [सुवति प्रेरयतीति सूनुः। षू प्रेरणे, ‘सुवः कित्’ उ० ३।३५ इति नुः प्रत्ययः।] (अङ्गिरः) प्राणप्रिय परमेश ! (अध्वरे) उपासनायज्ञे (त्वा अच्छ) त्वां प्रति (हि) निश्चयेन (स्रुचः) मदीया वाचः। [वाग् वै स्रुक्। श० १।१।४।११।] (चरन्ति) प्रवर्तन्ते। वयम् (यज्ञेषु) अस्माकं जीवनयज्ञेषु (ऊर्जः नपातम्) बलस्य प्राणशक्तेश्च न पातयितारम्, (घृतकेशम्) दीप्तरश्मिम्। [घृतं दीप्तम्, घृ क्षरणदीप्त्योः। केशा रश्मयः। निरु० १२।२५।] (पूर्व्यम्) सनातनम् (अग्निम्) अग्रनेतारं त्वां परमात्मानम् (ईमहे) बलं याचामहे। [ईमहे इति याच्ञाकर्मसु पठितम्। निघं० ३।१९] ॥२॥

भावार्थः - उपासनाया अयमेव लाभो यदुपासको बलनिधेः परमात्मनः सकाशादपरिमितं बलं प्राप्य लक्ष्यसिद्धौ सफलो जायत इति ॥२॥

इस भाष्य को एडिट करें