English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 1/ सूक्त 14/ मन्त्र 1
सूक्त - भृग्वङ्गिराः
देवता - वरुणो अथवा यमः
छन्दः - ककुम्मत्यनुष्टुप्
सूक्तम् - कुलपाकन्या सूक्त
भग॑मस्या॒ वर्च॒ आदि॒ष्यधि॑ वृ॒क्षादि॑व॒ स्रज॑म्। म॒हाबु॑ध्न इव॒ पर्व॑तो॒ ज्योक्पि॒तृष्वा॑स्ताम् ॥
स्वर सहित पद पाठभग॑म् । अ॒स्या॒: । वर्च॑: । आ । अ॒दि॒षि॒ । अधि॑ । वृ॒क्षात्ऽइ॑व । स्रज॑म् ।म॒हाबु॑ध्न:ऽइव । पर्व॑त: । ज्योक् । पि॒तृषु॑ । आ॒स्ता॒म् ॥
स्वर रहित मन्त्र
भगमस्या वर्च आदिष्यधि वृक्षादिव स्रजम्। महाबुध्न इव पर्वतो ज्योक्पितृष्वास्ताम् ॥
स्वर रहित पद पाठभगम् । अस्या: । वर्च: । आ । अदिषि । अधि । वृक्षात्ऽइव । स्रजम् ।महाबुध्न:ऽइव । पर्वत: । ज्योक् । पितृषु । आस्ताम् ॥
अथर्ववेद - काण्ड » 1; सूक्त » 14; मन्त्र » 1
पदार्थ -
(অস্যাঃ) এই বধু হইতে (ভগম্) ঐশ্বর্যকে ও (বর্চঃ) তেজকে (আ অদিষি) আমি মানিয়াছি (ইব) যেমন (বৃক্ষাৎ অধি) বৃক্ষ হইতে (প্রজম্) পুষ্প মাল্যকে (মহাবুধ্ন) মহামুল (পর্বতঃ ইব) পর্বতের ন্যায় (পিতৃষু) আমার পিতৃকুলে (জ্যোক্) দীর্ঘ দিন পর্যন্ত (আস্তাম্) থাকুক ।।
भावार्थ - (বিবাহ সংস্কারে বরের উক্তি) এই বধু হইতে আমি ঐশ্বর্য ও তেজকে গ্রহণ করিতেছি। বৃক্ষের পুষ্পরাশি যেমন মাল্যাকারে শোভাদান করে, মহামুল পর্বত যেমন সুদৃঢ় ভাবে অবস্থান করে তেমন দীর্ঘকাল পর্যন্ত সে আমার পিতৃকুলে অবস্থান করুক।।
मन्त्र (बांग्ला) - ভগমস্যা বৰ্চ আদিষ্যধি বৃক্ষাদিব প্রজম্ মহাবুধ্ন ইব পর্বতো জ্যোক্ পিতৃষা স্তাম্ ।
ऋषि | देवता | छन्द - ভৃগ্বঙ্গিরাঃ। যম। ককুম্মত্যনুষ্টুপ্
इस भाष्य को एडिट करें