पदार्थः -
(देवाः क्षुधम्-इत् वधं न-उ ददुः) विद्वांसः खलु क्षुधं बुभुक्षामन्नाप्राप्तिमेव वधं मृत्युं न धारयन्ति “अत्र दा धातुर्धारणेऽर्थे दण्डो ददतेर्धारयतिकर्मणः-अक्रूरो ददते मणिम्” [निरु० २।२] (आशितम्-उत मृत्यवः-उप गच्छन्ति) भोजनमाशितवन्तं भुक्तवन्तम् “आशितः कर्त्ता” [अष्टा० ६।१।२०] अपि विविधप्रकारेण बहुविधा मृत्यवः-प्राप्नुवन्ति ‘क्षुधार्तस्य तु मृत्युरेकप्रकारकोऽन्नाभावः’ बहुभक्षकस्य-प्रचुरान्नरक्षकस्य तु बहुविधा मृत्यवो भवन्ति-अधिकभोजनम्, अध्यशनम्, अन्यद्वारापहरणं राजभयम्, इत्येवमादयः (उत-पृणतः-रयिः-न-उप दस्यति) धनेनान्यान् तर्पयतो जनस्य धनं न क्षीयते (अपृणन् मर्डितारं न विन्दते) अपि च-अन्यं न पृणन् सुखयितारं सुखदातारं परमात्मानं न प्राप्नुवन्ति ॥१॥

Meaning -
The devas have ordained death for mortals, but not for reasons of hunger alone, because death overtakes the rich and well provided too. The wealth of the generous giver of charity does not diminish while the uncharitable finds no grace, none to comfort him.

भावार्थ - अन्नाच्या अभावामुळे मृत्यू येतो असे नव्हे तर भरलेल्या पोटाने पुष्कळ अन्न धनसंपत्ती असूनही मृत्यू येतो. मृत्यू अनेक प्रकारे होतात. अन्न अधिक खाण्याने रोगी होऊन किंवा उपवास घडूनही मृत्यू येतो. विषमिश्रित अन्न खाण्याने व चोराद्वारेही मृत्यू येतो. दुसऱ्यांना तृप्त करण्याने अन्न धन क्षीण होत नाही. वेळेवर पुन्हा प्राप्त होते व जो इतरांना तृप्त करत नाही तो सुख देणाऱ्या परमात्म्याला प्राप्त करू शकत नाही. ॥१॥