English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 7/ सूक्त 41/ मन्त्र 1
अति॒ धन्वा॒न्यत्य॒पस्त॑तर्द श्ये॒नो नृ॒चक्षा॑ अवसानद॒र्शः। तर॒न्विश्वा॒न्यव॑रा॒ रजां॒सीन्द्रे॑ण॒ सख्या॑ शि॒व आ ज॑गम्यात् ॥
स्वर सहित पद पाठअति॑ । धन्वा॑नि । अति॑ । अ॒प: । त॒त॒र्द॒ । श्ये॒न: । नृ॒ऽचक्षा॑: । अ॒व॒सा॒न॒ऽद॒र्श: । तर॑न् । विश्वा॑नि । अव॑रा । रजां॑सि । इन्द्रे॑ण । सख्या॑ । शि॒व: । आ । ज॒ग॒म्या॒त् ॥४२.१॥
स्वर रहित मन्त्र
अति धन्वान्यत्यपस्ततर्द श्येनो नृचक्षा अवसानदर्शः। तरन्विश्वान्यवरा रजांसीन्द्रेण सख्या शिव आ जगम्यात् ॥
स्वर रहित पद पाठअति । धन्वानि । अति । अप: । ततर्द । श्येन: । नृऽचक्षा: । अवसानऽदर्श: । तरन् । विश्वानि । अवरा । रजांसि । इन्द्रेण । सख्या । शिव: । आ । जगम्यात् ॥४२.१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 7; सूक्त » 41; मन्त्र » 1
Translation -
Just as the Sun pours water over arid places, and is useful everywhere in the form of a cloud, so does God, the Observer of men, the Seer of the fruit of action at the time of dissolution, suppressing our carnal pleasures, showers knowledge, and traversing all air's lower realms, with soul as a friend appear before us as highly auspicious in salvation.