शब्दार्थ -
(प्रथम अर्थ) (परमात्मपर) - हे (इन्द्र) परमैश्वर्यशाली परमेश्वरा, (राधसः) ध्यान- यज्ञाचा साधक मी (ब्राह्मणात्) वेद आणि ईश्वराचा ज्ञाता मी - माझ्यापासून तू (ऋतून् अनु) ऋतूप्रमाणे वेळेनुसार (सोमम्) मी देत असलेल्या मैत्री रसाचे (रिब) पान कर. माझ्याशी (तव) तुझी (इदम्) ही (सख्यम्) मैत्री (अस्तृतम्) अविनाशी वा चिरस्थायी राहो.।। द्वितीय अर्थ - (गुरू- शिष्यपर) - हे (इन्द्र) विद्युतप्रमाणे तीव्र बुद्धी असलेल्या विद्यार्थी, तू (राधसः) अध्ययन- अध्यापन रूप यज्ञाचा जो साधक, त्या (ब्राह्मणात्) ब्रह्मवेत्ता, वेद वेत्ता आणि ब्राह्मण स्वभाव असलेल्या आचार्यापासून मिळणारा (ऋतून् अनु) ऋतूप्रमाणे (सोमम्) ज्ञान-रस (ऋतून् अनु) प्रत्येक ऋतूप्रमाणे (पिब) (आचार्याकडून ज्ञान ग्रहण कर). (तव) तुझी गुरूशी असलेली (इदम्) ही (सख्यम्) मैत्री हा गुरू- शिष्य सम्बन्धरूप मैत्री (अस्तृतम्) चिरकाळ टिकणारी व्हावी.।।७।।

भावार्थ - जे लोक परमात्मा आणि गुरूची मैत्री संपादिक करतात, ते सदा सुखी असतात.।।७।।

इस भाष्य को एडिट करें