शब्दार्थ -
(ऋवस्य) सत्यस्वरूप परमेश्वराची (जिव्हा) वेदवाणी (प्रियम्) प्रिय (मधु) अध्यात्मज्ञानरूप मधु (पवते) प्रवाहित करीत आहे. (वेदांपासून अध्यात्मविज्ञान प्रकट होत आहे.) अस्याधिय:) या ज्ञानमयी वेदवाणीचा (वक्ता) रस्ता म्हणजे सांगणारा (एवि:) स्वामी जगत्यवि परमेश्वर (सदाभ्य:) अजरामर आहे. या वेदवाणीच्या माध्यमातून (पुत्र:) अमृतमय परमात्म्याचा पुत्र म्हणजे उपासक (पित्रो:) त्याच्या माता पित्याहूनही अप्राप्त वा अग्रधीत (दिव: रोचनम्) जीवात्म्यास प्रकाशित करणाऱ्या (तृतीयं नाम) तृतीय पद ओंकार त्याला (अभिदधाति) हृदयात धारण करतो. वेदाध्यमनाने उपासक त्याच्या आई वडील वा पुवर्जांनाही न समजलेला आध्यात्मिक अर्थ प्राप्त करतो. (यजुर्वेदात ६/५) या ठिकाणी म्हटले आहेच की तत्त्वदर्शी विद्वज्जन विष्णु परमात्म्याच्या परम पदाचे दर्शन अशाप्रकारे करतात की, जसे डोळे सुर्यप्रकाशात सर्व पदार्थांना पाहतात.

भावार्थ - तीन पद आहेत. प्रकृती,जीवात्मा व ओंकार ईश्वररचित वेदांचा रहस्यमय अर्थ जाणून घेऊन माणूस अपाल्या मातापितापेक्षाही अधिक ज्ञानी होतो आणि परमपद प्राप्त करण्यास प्राप्त होतो. ।।२।।

इस भाष्य को एडिट करें