English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 48/ मन्त्र 2
ता अ॑र्षन्ति शु॒भ्रियः॑ पृञ्च॒तीर्वर्च॑सा॒ प्रि॒यः॑। जा॒तं जा॒त्रीर्यथा॑ हृ॒दा ॥
स्वर सहित पद पाठता: । अ॑र्षन्ति । शु॒भ्रिय॒: । पृञ्च॑न्ती॒: । वर्च॑सा । प्रि॒य: ॥ जा॒तम् । जा॒त्री: । यथा॑ । हृ॒दा ॥४८.२॥
स्वर रहित मन्त्र
ता अर्षन्ति शुभ्रियः पृञ्चतीर्वर्चसा प्रियः। जातं जात्रीर्यथा हृदा ॥
स्वर रहित पद पाठता: । अर्षन्ति । शुभ्रिय: । पृञ्चन्ती: । वर्चसा । प्रिय: ॥ जातम् । जात्री: । यथा । हृदा ॥४८.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 48; मन्त्र » 2
भाषार्थ -
(যথা) যেমন (জাত্রীঃ) জন্মদাত্রী জননীরা, (হৃদা) নিজের হার্দিক ভাবনা দ্বারা, (জাতম্) নবজাত শিশুদের (পৃঞ্চন্তীঃ) নিজের দুগ্ধ দ্বারা সীঞ্চণ করে, তেমনই (শুভ্রিয়ঃ) বিশুদ্ধ=সাত্ত্বিক তথা (প্রিয়ঃ) প্রিয় (তাঃ) সেই স্তুতিবাণী-সমূহ, (বর্চসা) জ্যোতির সাথে বর্তমান আপনাকে [পরমেশ্বরকে], (পৃঞ্চন্তীঃ) ভক্তিরস দ্বারা সম্পৃক্ত করে, (অর্ষন্তি) আপনার প্রতি প্রবাহিত হয়।