English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 19/ सूक्त 12/ मन्त्र 1
उ॒षा अप॒ स्वसु॒स्तमः॒ सं व॑र्तयति वर्त॒निं सु॑जा॒तता॑। अ॒या वाजं॑ दे॒वहि॑तं सनेम॒ मदे॑म श॒तहि॑माः सु॒वीराः॑ ॥
स्वर सहित पद पाठउ॒षाः। अप॑। स्वसुः॑। तमः॑। सम्। व॒र्त॒य॒ति॒। व॒र्त॒निम्। सु॒ऽजा॒तता॑। अ॒या। वाज॑म्। दे॒वऽहि॑तम्। स॒ने॒म॒। मदे॑म। श॒तऽहि॑माः। सु॒ऽवीराः॑ ॥१२.१॥
स्वर रहित मन्त्र
उषा अप स्वसुस्तमः सं वर्तयति वर्तनिं सुजातता। अया वाजं देवहितं सनेम मदेम शतहिमाः सुवीराः ॥
स्वर रहित पद पाठउषाः। अप। स्वसुः। तमः। सम्। वर्तयति। वर्तनिम्। सुऽजातता। अया। वाजम्। देवऽहितम्। सनेम। मदेम। शतऽहिमाः। सुऽवीराः ॥१२.१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 19; सूक्त » 12; मन्त्र » 1
Translation -
The dawn, driving away the darkness of the self-slipping away night, and thus being born well, sets the world on its path of duty. Let us get strength and vigour by her and thus being strong and brave, enjoy life of hundred years.
Footnote -
cf. Rig, 6.17.15 and Rig, 10.172.4. To attain longevity of life, one should be up and doing at dawn and bathe in its life prolonging and invigorating rays.