English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 142/ मन्त्र 4
यदापी॑तासो अं॒शवो॒ गावो॒ न दु॒ह्र ऊध॑भिः। यद्वा॒ वाणी॒रनु॑षत॒ प्र दे॑व॒यन्तो॑ अ॒श्विना॑ ॥
स्वर सहित पद पाठयत् । आऽपी॑तास: । अं॒शव॑: । गाव॑: । न । दु॒ह्रे । ऊध॑ऽभि: ॥ यत् । वा॒ । वाणी॑: । अनू॑षत । प्र । दे॒व॒ऽयन्त॑: । अ॒श्विना॑ ॥१४२.४॥
स्वर रहित मन्त्र
यदापीतासो अंशवो गावो न दुह्र ऊधभिः। यद्वा वाणीरनुषत प्र देवयन्तो अश्विना ॥
स्वर रहित पद पाठयत् । आऽपीतास: । अंशव: । गाव: । न । दुह्रे । ऊधऽभि: ॥ यत् । वा । वाणी: । अनूषत । प्र । देवऽयन्त: । अश्विना ॥१४२.४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 142; मन्त्र » 4
मन्त्र विषय - অহোরাত্রসুপ্রয়োগোপদেশঃ
भाषार्थ -
(যৎ) যখন (আপীতাসঃ) উত্তমরূপে পান কৃত (অংশবঃ) বন্টিত সোম রস [তত্ত্ব রস] (দুহ্রে) দোহন করা হয়, (গাবঃ ন) যেমন গাভীর (ঊধভিঃ) স্তন থেকে [দুধ দোহন করা হয়]। (বা) এবং (যৎ) যখন (দেবয়ন্তঃ) দিব্য গুণ ইচ্ছুক ব্যক্তি (বাণীঃ) বাণিসমূহ দ্বারা (অশ্বিনা) উভয় অশ্বীকে [ব্যাপক দিন-রাতকে] (প্র) উত্তমরূপে (অনূষত) স্তুতি করে ॥৪॥
भावार्थ - মনুষ্য দিবা-রাত্রি তত্ত্ব গ্রহণ করে যশস্বী, বলবান এবং কার্যকুশলী হোক ॥৪-৬॥
इस भाष्य को एडिट करें