English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 5/ मन्त्र 4
दी॒र्घस्ते॑ अस्त्वङ्कु॒शो येना॒ वसु॑ प्र॒यच्छ॑सि। यज॑मानाय सुन्व॒ते ॥
स्वर सहित पद पाठदी॒र्घ: । ते॒ । अ॒स्तु॒ । अ॒ङ्कु॒श: । येन॑ । वसु॑ । प्र॒ऽयच्छ॑सि । यज॑मानाय । सु॒न्व॒ते ॥५.४॥
स्वर रहित मन्त्र
दीर्घस्ते अस्त्वङ्कुशो येना वसु प्रयच्छसि। यजमानाय सुन्वते ॥
स्वर रहित पद पाठदीर्घ: । ते । अस्तु । अङ्कुश: । येन । वसु । प्रऽयच्छसि । यजमानाय । सुन्वते ॥५.४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 5; मन्त्र » 4
मन्त्र विषय - সোমসেবনোপদেশঃ
भाषार्थ -
[হে পরাক্রমশালী !] (তে) তোমার (অঙ্কুশঃ) অঙ্কুশ [দণ্ডসাধন] (দীর্ঘঃ) দীর্ঘ (অস্তু) হোক, (যেন) যার কারনে (সুন্বতে) তত্ত্ব রস নিষ্পাদনকারী (যজমানায়) যজমান [দাতা পুরুষ] কে (বসু) ধন (প্রয়চ্ছসি) তুমি দান করো ॥৪।।
भावार्थ - রাজা অপরাধীকে শাস্তি দেওয়ার ক্ষেত্রে পক্ষপাতরহিত এবং তেজস্বী হয়ে সজ্জনদের সম্মান বৃদ্ধি করবে/করুক।
इस भाष्य को एडिट करें