English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 127/ मन्त्र 7
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - अनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
राज्ञो॑ विश्व॒जनी॑नस्य॒ यो दे॒वोऽमर्त्याँ॒ अति॑। वै॑श्वान॒रस्य॒ सुष्टु॑ति॒मा सु॒नोता॑ परि॒क्षितः॑ ॥
स्वर सहित पद पाठराज्ञ॑: । विश्व॒जनी॑नस्य । य: । दे॒व: । मर्त्या॒न् । अति॑ ॥ वै॒श्वा॒न॒रस्य॒ । सुष्टु॑ति॒म् । आ । सु॒नोत । परि॒क्षित॑: ॥१२७.७॥
स्वर रहित मन्त्र
राज्ञो विश्वजनीनस्य यो देवोऽमर्त्याँ अति। वैश्वानरस्य सुष्टुतिमा सुनोता परिक्षितः ॥
स्वर रहित पद पाठराज्ञ: । विश्वजनीनस्य । य: । देव: । मर्त्यान् । अति ॥ वैश्वानरस्य । सुष्टुतिम् । आ । सुनोत । परिक्षित: ॥१२७.७॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 127; मन्त्र » 7
भाषार्थ -
(যঃ) যে (দেবঃ) পরমেশ্বর-দেব, (অমর্ত্যান্) শক্তির দৃষ্টিতে, সকল অমর্ত্যদের (অতি) অতিক্রমণ করে আছেন, সেই (বিশ্বজনীনস্য) সর্বজনহিতকারী, (বৈশ্বানরস্য) সকল নর-নারীদের মধ্যে বর্তমান, (পরিক্ষিতঃ) সর্বত্র নিবাসী সর্বগত, (রাজ্ঞঃ) জগতের মহারাজার (সুষ্টুতিম্ আসুনোত) ভক্তিরস দ্বারা স্তুতি করো।
- [পরিক্ষিতঃ=পরি+ক্ষি (নিবাসে, গতৌ)+ক্বিপ্; ষষ্ট্যেকবচন।]
इस भाष्य को एडिट करें