English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 97/ मन्त्र 2
वृक॑श्चिदस्य वार॒ण उ॑रा॒मथि॒रा व॒युने॑षु भूषति। सेमं नः॒ स्तोमं॑ जुजुषा॒ण आ ग॒हीन्द्र॒ प्र चि॒त्रया॑ धि॒या ॥
स्वर सहित पद पाठवृक॑: । चि॒त् । अ॒स्य॒ । वा॒र॒ण: । उ॒रा॒ऽमथि॑: । आ । व॒युने॑षु । भू॒ष॒ति॒ ॥ स: । इ॒मम् । न॒: । स्तोम॑म् । जु॒जु॒षा॒ण: । आ । ग॒हि॒ । इन्द्र॑ । प्र । चि॒त्रया॑ । धि॒या ॥९७.२॥
स्वर रहित मन्त्र
वृकश्चिदस्य वारण उरामथिरा वयुनेषु भूषति। सेमं नः स्तोमं जुजुषाण आ गहीन्द्र प्र चित्रया धिया ॥
स्वर रहित पद पाठवृक: । चित् । अस्य । वारण: । उराऽमथि: । आ । वयुनेषु । भूषति ॥ स: । इमम् । न: । स्तोमम् । जुजुषाण: । आ । गहि । इन्द्र । प्र । चित्रया । धिया ॥९७.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 97; मन्त्र » 2
भाषार्थ -
(অস্য) এই পরমেশ্বর-সম্বন্ধী (বয়ুনেষু) সত্যজ্ঞান প্রাপ্ত হলে, (বৃকঃ চিৎ) বৃক/নেকড়ের সমান ক্রূর স্বভাবের ব্যক্তি, তথা (বারণঃ) হাতির সদৃশ প্রবল তথা উন্মত্ত, এবং (উরামথিঃ) অতি ব্যথাদায়ক ব্যক্তিও (আ ভূষতি) স্তুতি দ্বারা পরমেশ্বরের শোভা বৃদ্ধি করে। (ইন্দ্র) হে পরমেশ্বর! (সঃ) সেই আপনি (নঃ) আমাদের (ইমম্) এই (স্তোমম্) স্তবন (জুজুষাণঃ) প্রীতিপূর্বক স্বীকার করে, (চিত্রয়া ধিয়া) আশ্চর্যকারী প্রজ্ঞার প্রদান দ্বারা (আগহি) আমাদের প্রাপ্ত হন।