English
अथर्ववेद - काण्ड 3/ सूक्त 17/ मन्त्र 7
शुना॑सीरे॒ह स्म॑ मे जुषेथाम्। यद्दि॒वि च॒क्रथुः॒ पय॒स्तेनेमामुप॑ सिञ्चतम् ॥
स्वर सहित पद पाठशुना॑सीरा । इ॒ह । स्म॒ । मे॒ । जु॒षे॒था॒म् । यत् । दि॒वि । च॒क्रथु॑: । पय॑: । तेन॑ । इ॒माम् । उप॑ । सि॒ञ्च॒त॒म् ॥१७.७॥
स्वर रहित मन्त्र
शुनासीरेह स्म मे जुषेथाम्। यद्दिवि चक्रथुः पयस्तेनेमामुप सिञ्चतम् ॥
स्वर रहित पद पाठशुनासीरा । इह । स्म । मे । जुषेथाम् । यत् । दिवि । चक्रथु: । पय: । तेन । इमाम् । उप । सिञ्चतम् ॥१७.७॥
अथर्ववेद - काण्ड » 3; सूक्त » 17; मन्त्र » 7
भाषार्थ -
(ইহ স্ম) আমরা এই কৃষ্ট ক্ষেত্রমধ্যে বিদ্যমান আছি। (মে) আমার প্রত্যেকের দ্বারা প্রদত্ত আহুতির (জুষেথাম্) সেবন করো (শুনাসীরা) হে বায়ু ও আদিত্য তোমরা উভয়েই। (দিবি) দ্যোতনশীল অন্তরিক্ষে (যৎ) যে (পয়ঃ) জল (চক্রথুঃ) তোমরা উভয়ে তৈরি/সম্পাদন করেছো, (তন্) তা দ্বারা (ইমাম্) এই কৃষ্টভূমিকে (উপ সিঞ্চতম্) সেচন/সিঞ্চন করো।
टिप्पणी -
[গ্রামনিবাসী কৃষ্টভূমিতে উপস্থিত হয়ে বর্ষার নিমিত্ত/জন্য আহুতি আদি দেয় এবং প্রত্যেক গ্রামবাসী নিজের-নিজের হাতে আহুতি প্রদান করে। এটি হল বর্ষাযজ্ঞ।]