English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 14
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - अनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
यः पर्व॑ता॒न्व्य॑दधा॒द्यो अ॒पो व्य॑गाहथाः। इन्द्रो॒ यो वृ॑त्र॒हान्म॒हं तस्मा॑दिन्द्र॒ नमो॑ऽस्तु ते ॥
स्वर सहित पद पाठय: । पर्व॑ता॒न् । अ॑दधा॒त् । य: । अ॒प: । वि । अ॑गा॒हथा: ॥ इन्द्र॒: । य: । वृ॑त्र॒हा । आत् । म॒हम् । तस्मा॑त् । इन्द्र॒ । नम॑: । अ॒स्तु॒ । ते॒ ॥१२८.१४॥
स्वर रहित मन्त्र
यः पर्वतान्व्यदधाद्यो अपो व्यगाहथाः। इन्द्रो यो वृत्रहान्महं तस्मादिन्द्र नमोऽस्तु ते ॥
स्वर रहित पद पाठय: । पर्वतान् । अदधात् । य: । अप: । वि । अगाहथा: ॥ इन्द्र: । य: । वृत्रहा । आत् । महम् । तस्मात् । इन्द्र । नम: । अस्तु । ते ॥१२८.१४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 14
भाषार्थ -
(यः) जिस (इन्द्रः) परमेश्वर ने (पर्वतान्) पर्वतों का (व्यदधात्) विधान किया, धारण-पोषण किया, (यः) जिसने (अपः) सामुद्रिक और अभ्रिय जलों को (व्यगाहथाः) विलोड़ित अर्थात् तरंगित किया और गर्जवाया। (यः) जिस परमेश्वर ने (वृत्रहा) पाप-वृत्रों का हनन किया, (आत् तस्मात्) इस कारण (इन्द्र) हे परमेश्वर! (ते) आपको (महं नमः) महा नमस्कार (अस्तु) हो।
टिप्पणी -
[“मह” अकारान्त नपुंसके; यथा—“महानि” अथर्व০ २०.११.६।]