English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 110/ मन्त्र 1
सूक्त - श्रुतकक्षः सुकक्षो वा
देवता - इन्द्रः
छन्दः - गायत्री
सूक्तम् - सूक्त-११०
इन्द्रा॑य॒ मद्व॑ने सु॒तं परि॑ ष्टोभन्तु नो॒ गिरः॑। अ॒र्कम॑र्चन्तु का॒रवः॑ ॥
स्वर सहित पद पाठइन्द्रा॑य॒ । मद्व॑ने । सु॒तम् । परि॑ । स्तो॒भ॒न्तु॒ । न॒: । गिर॑: ॥ अ॒र्कम् । अ॒र्च॒न्तु॒ । का॒रव॑: ॥११०.१॥
स्वर रहित मन्त्र
इन्द्राय मद्वने सुतं परि ष्टोभन्तु नो गिरः। अर्कमर्चन्तु कारवः ॥
स्वर रहित पद पाठइन्द्राय । मद्वने । सुतम् । परि । स्तोभन्तु । न: । गिर: ॥ अर्कम् । अर्चन्तु । कारव: ॥११०.१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 110; मन्त्र » 1
मन्त्र विषय - বিদ্বৎকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(মদ্বনে) আনন্দকারী (ইন্দ্রায়) ইন্দ্র [মহান ঐশ্বর্যবান মনুষ্যের] জন্য (নঃ) আমাদের (গিরঃ) বাণীসমূহ (সুতম্) নিষ্পাদিত তত্ত্ব রসের (পরি) সকল প্রকারে (স্তোভন্তু) সৎকার করুক এবং (কারবঃ) কর্মকর্তা লোক (অর্কম্) সেই পূজনীয়-এর (অর্চন্তু) আদর/শ্রদ্ধা করুক ॥১॥
भावार्थ - যে মনুষ্য বিদ্বানদের উত্তম সিদ্ধান্ত মান্য/অনুসরণ করে, অনান্য মনুষ্যগণ সর্বদা তাঁকে আদর/শ্রদ্ধা করুক ॥১॥ এই তৃচ ঋগ্বেদে আছে-৮।৯২ [সায়ণভাষ্য ৮১]।১৯-২১, সামবেদ-উ০ ১।২। তৃচ ৪; ম০ ১ সাম০-পূ০ ২।৭।৪ ॥
इस भाष्य को एडिट करें