English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 116/ मन्त्र 2
अम॑न्म॒हीद॑ना॒शवो॑ऽनु॒ग्रास॑श्च वृत्रहन्। सु॒कृत्सु ते॑ मह॒ता शू॑र॒ राध॒सानु॒ स्तोमं॑ मुदीमहि ॥
स्वर सहित पद पाठअम॑न्महि । इत् । अ॒ना॒शव॑: । अ॒नु॒ग्रास॑: । च॒ । वृ॒त्र॒ऽह॒न् ॥ सु॒कृत् । सु । ते॒ । म॒ह॒ता । शू॒र॒ । राध॑सा । अनु॑ । स्तोम॑म् । मु॒दी॒म॒हि॒ ॥११६.२॥
स्वर रहित मन्त्र
अमन्महीदनाशवोऽनुग्रासश्च वृत्रहन्। सुकृत्सु ते महता शूर राधसानु स्तोमं मुदीमहि ॥
स्वर रहित पद पाठअमन्महि । इत् । अनाशव: । अनुग्रास: । च । वृत्रऽहन् ॥ सुकृत् । सु । ते । महता । शूर । राधसा । अनु । स्तोमम् । मुदीमहि ॥११६.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 116; मन्त्र » 2
मन्त्र विषय - রাজকর্মোপদেশঃ
भाषार्थ -
(বৃত্রহন্) হে শত্রুনাশক! [রাজা] (অনাশবঃ) মন্থর (চ) এবং (অনুগ্রাসঃ) নিস্তেজ (ইৎ) ই (অমন্মহি) আমরা জ্ঞাত/পরিচিত হয়েছি। (শূর) হে বীর! (তে) তোমার (মহতা) মহান (রাধসা) ধন দ্বারা (স্তোমম্ অনু) প্রশংসার সহিত (সকৃৎ) এক বার (সু) ভালোভাবে (মদীমহি) আমরা যেন আনন্দ প্রাপ্ত হই ॥২॥
भावार्थ - রাজার উচিৎ, প্রজাদের নিরালস্য, উদ্যমী এবং বলবান করার জন্য রাজকোষ থেকে ধনরাশি ব্যয় করা॥২॥
इस भाष्य को एडिट करें