English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 117/ मन्त्र 3
बोधा॒ सु मे॑ मघव॒न्वाच॒मेमां याँ ते॒ वसि॑ष्ठो॒ अर्च॑ति॒ प्रश॑स्तिम्। इ॒मा ब्रह्म॑ सध॒मादे॑ जुषस्व ॥
स्वर सहित पद पाठबोध॑ ।सु । मे॒ । म॒घ॒ऽव॒न् । वाच॑म् । आ । इ॒माम् । याम् । ते॒ । वसि॑ष्ठ: । अर्च॑ति । प्रऽश॑स्तिम् ॥ इ॒मा । ब्रह्म॑ । स॒ध॒मादे॑ । जु॒ष॒स्व॒ ॥११७.३॥
स्वर रहित मन्त्र
बोधा सु मे मघवन्वाचमेमां याँ ते वसिष्ठो अर्चति प्रशस्तिम्। इमा ब्रह्म सधमादे जुषस्व ॥
स्वर रहित पद पाठबोध ।सु । मे । मघऽवन् । वाचम् । आ । इमाम् । याम् । ते । वसिष्ठ: । अर्चति । प्रऽशस्तिम् ॥ इमा । ब्रह्म । सधमादे । जुषस्व ॥११७.३॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 117; मन्त्र » 3
मन्त्र विषय - রাজকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(মঘবন্) হে মহাধনী রাজন্! (যাম্) যে (প্রশস্তিম্) উত্তম [বাণী] (তে) তোমাকে (বসিষ্ঠঃ) বসিষ্ঠ [অতি শ্রেষ্ঠ বিদ্বান্] (অর্চতি) সমর্পণ করে, (মে) আমার (ইমাম্) এই (বাচম্) বাণীকে, (সু) সুষ্ঠুভাবে (আ) সামনে থেকে (বোধ) তুমি জ্ঞাত হও, এবং (ইমা) এই (ব্রহ্ম) বেদবাণী (সধমাদে) একত্রে হর্ষ উৎপাদন স্থানে [উৎসবে/আনন্দে] (জুষস্ব) সেবন করো॥৩॥
भावार्थ - রাজার উচিৎ, বড়-বড় বিদ্বানদের শ্রেষ্ঠ বাণী এবং বেদবাণীকে যথাবৎ মান্য করে উন্নতি সাধন করা॥৩॥
इस भाष्य को एडिट करें