English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 140/ मन्त्र 4
यद॒द्य वां॑ नासत्यो॒क्थैरा॑चुच्युवी॒महि॑। यद्वा॒ वाणी॑भिरश्विने॒वेत्का॒ण्वस्य॑ बोधतम् ॥
स्वर सहित पद पाठयत् । अ॒द्य । वा॒म् । ना॒स॒त्या॒ । उ॒क्थै: । आ॒ऽचु॒च्यु॒वी॒महि॑ ॥ यत् । वा॒ । वाणी॑भि: । अ॒श्वि॒ना॒ । ए॒व । इत् । का॒ण्वस्य॑ । बो॒ध॒त॒म् ॥१४०.४॥
स्वर रहित मन्त्र
यदद्य वां नासत्योक्थैराचुच्युवीमहि। यद्वा वाणीभिरश्विनेवेत्काण्वस्य बोधतम् ॥
स्वर रहित पद पाठयत् । अद्य । वाम् । नासत्या । उक्थै: । आऽचुच्युवीमहि ॥ यत् । वा । वाणीभि: । अश्विना । एव । इत् । काण्वस्य । बोधतम् ॥१४०.४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 140; मन्त्र » 4
मन्त्र विषय - অহোরাত্রসুপ্রয়োগোপদেশঃ
भाषार्थ -
(নাসত্যা) হে সদা সত্য স্বভাবযুক্ত উভয়! [দিন-রাত] (অদ্য) আজ [যৎ] যেমন (উক্থৈঃ) বলার যোগ্য শাস্ত্রসমূহের দ্বারা, (বা) অথবা (যৎ) যেমন (বাণীভিঃ) নিজের বাণীসমূহের দ্বারা (বাম্) তোমাদের উভয়কেই (আচুচ্যুবীমহি) আমরা নিয়ে আসি, (অশ্বিনা) হে উভয় অশ্বী! [ব্যাপক দিন-রাত] (এব ইৎ) তেমনই (কাণ্বস্য) বুদ্ধিমানদের কৃত কর্মের (বোধতম্) তোমরা উভয়ে জ্ঞান করো ॥৪॥
भावार्थ - মনুষ্য শীঘ্র শাস্ত্রে প্রবীণ হয়ে নিজের বচনে পরিপক্ক হোক এবং প্রাপ্ত সময়ের/সুযোগের যথাবৎ প্রয়োগ করুক ॥৪॥
इस भाष्य को एडिट करें