English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 15
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - विराडनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
पृ॒ष्ठं धाव॑न्तं ह॒र्योरौच्चैः॑ श्रव॒सम॑ब्रुवन्। स्व॒स्त्यश्व॒ जैत्रा॒येन्द्र॒मा व॑ह सु॒स्रज॑म् ॥
स्वर सहित पद पाठपृ॒ष्ठम् । धाव॑न्तम् । ह॒र्यो: । औच्चै॑:ऽश्रव॒सम् । अ॑ब्रुवन् ॥ स्व॒स्ति । अश्व॒ । जैत्रा॒य । इन्द्र॒म् । आ । व॑ह । सु॒स्रज॑म् ॥१२८.१५॥
स्वर रहित मन्त्र
पृष्ठं धावन्तं हर्योरौच्चैः श्रवसमब्रुवन्। स्वस्त्यश्व जैत्रायेन्द्रमा वह सुस्रजम् ॥
स्वर रहित पद पाठपृष्ठम् । धावन्तम् । हर्यो: । औच्चै:ऽश्रवसम् । अब्रुवन् ॥ स्वस्ति । अश्व । जैत्राय । इन्द्रम् । आ । वह । सुस्रजम् ॥१२८.१५॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 15
भाषार्थ -
(হর্যোঃ) জ্ঞানেন্দ্রিয় এবং কর্মেন্দ্রিয়রূপী অশ্বের (পৃষ্ঠম্) পেছন-পেছন (ধাবন্তম্) ধাবন করে/দৌড়ে, (উচ্চৈঃ শ্রবসম্) উচ্চ শ্রবণকারী অর্থাৎ আধ্যাত্মিক দৃষ্টিতে বধির কানযুক্তকে বেদবাণী (অব্রুবন্) বলে, হে মনুষ্য! (অশ্বজৈত্রায়) ইন্দ্রিয়াশ্বের ওপর বিজয় প্রাপ্তির জন্য তুমি (ইন্দ্রম্ আবহ) পরমেশ্বরকে হৃদয়ে ধারণ করো, যেমন বিজয়ী ব্যক্তি গলায় (সুস্রজম্) উত্তম মালা ধারণ করে, (স্বস্তি) যাতে তোমার কল্যাণ হয়।