English
अथर्ववेद - काण्ड 3/ सूक्त 22/ मन्त्र 6
सूक्त - वसिष्ठः
देवता - बृहस्पतिः, विश्वेदेवाः, वर्चः
छन्दः - अनुष्टुप्
सूक्तम् - वर्चः प्राप्ति सुक्त
ह॒स्ती मृ॒गाणां॑ सु॒षदा॑मति॒ष्ठावा॑न्ब॒भूव॒ हि। तस्य॒ भगे॑न॒ वर्च॑सा॒भि षि॑ञ्चामि॒ माम॒हम् ॥
स्वर सहित पद पाठह॒स्ती । मृ॒गाणा॑म् । सु॒ऽसदा॑म् । अ॒ति॒स्थाऽवा॑न् । ब॒भूव॑ । हि । तस्य॑ । भगे॑न । वर्च॑सा । अ॒भि । सि॒ञ्चा॒मि॒ । माम् । अ॒हम् ॥२२.६॥
स्वर रहित मन्त्र
हस्ती मृगाणां सुषदामतिष्ठावान्बभूव हि। तस्य भगेन वर्चसाभि षिञ्चामि मामहम् ॥
स्वर रहित पद पाठहस्ती । मृगाणाम् । सुऽसदाम् । अतिस्थाऽवान् । बभूव । हि । तस्य । भगेन । वर्चसा । अभि । सिञ्चामि । माम् । अहम् ॥२२.६॥
अथर्ववेद - काण्ड » 3; सूक्त » 22; मन्त्र » 6
Subject - Lustre of Life
Meaning -
Of the animals, the elephant is steady, sure and comfortable without disturbance. With the strength, vigour, lustre and regality like the elephant’s, I vest and raise myself. Note: Man can get strength, vigour, lustre and constant steadiness from divine nature, by living in close contact with it and not by going away from it. And the example of strength, vigour, lustre and grace from the world of nature is the elephant, not the lion. Satavalekar in his note on this sukta makes a significant observation: the elephant is herbivorous, not carnivorous. Real strength, vigour, lustre and steady grace can be gained from life itself, not through the destruction of life. The humans therefore should be vegetarians for gaining vigour and lustre of the graceful sort.