टिप्पणीः - ४−(प्रसूतः)। षू क्षेपे-क्त। प्रेरितः। प्रवर्त्तितः। (इन्द्र)। हे प्रतापिन् राजन्। (प्रवता)। उपसर्गाच्छन्दसि धात्वर्थे। पा० ५।१।११८। इति उपसर्गात् साधने धात्वर्थे वर्त्तमानात् स्वार्थे वतिः प्रत्ययः। प्रवत उद्वतो निवत इत्यवतिर्गतिकर्मा-निरु० १०।२०। प्रकृष्टगत्या मार्गेण, प्रावनेन वा। (हरिभ्याम्)। हृपिषिरुहि०। उ० ४।११९। इति हृञ् हरणे-इन्। हरणं स्वीकारः प्रापणं स्तेयं नाशनं च। हरिः स्वीकारो ग्रहणं, प्रापणं दानं च ताभ्यां ग्रहणदानाभ्याम्। (ते)। तव (वज्रः)। दण्डरूपः। (प्रमृणन्)। प्रकर्षेण हिंसन्। (प्र, एतु)। प्रगच्छतु। (शत्रून्)। अरातीन्। (जहि)। हन वधगत्योः। विनाशय। (प्रतीचः)। ऋत्विग्दधृक्०। पा० ३।२।५९। इति प्रति+अञ्चतेः क्विन् अनिदिताम्०। पा० ६।४।२४। इति न लोपः। शसि। अचः। पा० ६।४।१३८। इत्यलोपे। चौ। पा० ६।३।१३८। इति दीर्घः। प्रतिमुखमागच्छतः शत्रून्। (अनूचः)। अनु+अञ्चु गतिपूजनयोः-क्विन्। पूर्ववत् सिद्धिः। अनु पश्चाद् आगच्छतः। (पराचः)। परा+अञ्चु-क्विन्। पूर्ववत् सिद्धिः। परा तिरस्कृत्य पराङ्मुखं वा गच्छतः। (विष्वक्)। विषु+अञ्चु-क्विन्। सर्वतः। (सत्यम्)। सद्भ्यो हितम्। (कृणुहि)। उतश्च प्रत्ययाच्छन्दसि वा वचनम्। वा० पा० ६।४।१०६। इति हेरलुक्। कृणु, कुरु। (चित्तम्)। अन्तःकरणम् (एषाम्)। शत्रूणाम् ॥

इस भाष्य को एडिट करें