English
अथर्ववेद - काण्ड 2/ सूक्त 12/ मन्त्र 2
इ॒दं दे॑वाः शृणुत॒ ये य॒ज्ञिया॒ स्थ भ॒रद्वा॑जो॒ मह्य॑मु॒क्थानि॑ शंसति। पाशे॒ स ब॒द्धो दु॑रि॒ते नि यु॑ज्यतां॒ यो अ॒स्माकं॒ मन॑ इ॒दं हि॒नस्ति॑ ॥
स्वर सहित पद पाठइ॒दम् । दे॒वा॒: । शृ॒णु॒त॒ । ये । य॒ज्ञिया॑: । स्थ । भ॑रत्-वा॑ज: । मह्य॑म् । उ॒क्थानि॑ ।शं॒स॒ति॒ । पाशे॑ । स: । ब॒ध्द: । दु॒:ऽइ॒ते । नि । यु॒ज्य॒ता॒म् । य: । अ॒स्माक॑म् । मन॑: । इ॒दम् । हि॒नस्ति॑ ॥१२.२॥
स्वर रहित मन्त्र
इदं देवाः शृणुत ये यज्ञिया स्थ भरद्वाजो मह्यमुक्थानि शंसति। पाशे स बद्धो दुरिते नि युज्यतां यो अस्माकं मन इदं हिनस्ति ॥
स्वर रहित पद पाठइदम् । देवा: । शृणुत । ये । यज्ञिया: । स्थ । भरत्-वाज: । मह्यम् । उक्थानि ।शंसति । पाशे । स: । बध्द: । दु:ऽइते । नि । युज्यताम् । य: । अस्माकम् । मन: । इदम् । हिनस्ति ॥१२.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 2; सूक्त » 12; मन्त्र » 2
मन्त्र विषय - সর্বরক্ষোপদেশঃ
भाषार्थ -
(দেবাঃ) হে দিব্য গুণী মহাত্মাগণ ! (যে) যে তোমরা (যজ্ঞিয়াঃ) সৎকারযোগ্য (স্থ) হও, (ইদম্) এই (শৃণুত) শোনো/শ্রবণ করো, (ভরদ্বাজঃ) পুষ্টিকারক অন্ন বা বল বা বিজ্ঞান ধারক, পরমেশ্বর (মহ্যম্) আমাকে (উক্থানি) বেদবচনের (শংসতি) উপদেশ করেন। (সঃ) সেই মনুষ্য (দুরিতে) অনেক কঠিন (পাশে) বন্ধনে (বদ্ধঃ) আবদ্ধ হয়ে (নি+যুজ্যতাম্) আজ্ঞায় থাকে/থাকুক, (যঃ) যে মনুষ্য (অস্মাকম্) আমাদের (ইদম্) এই [সন্মার্গে নিয়োজিত] (মনঃ) মনকে (হিনস্তি) উৎপীড়িত করে/করবে॥২॥
भावार्थ - বিদ্বানদের পরস্পর মিলিত হয়ে ব্রহ্মবিচার করা উচিৎ। সেই সর্বশক্তিমান্ দুষ্কর্মীদের ক্লেশ ও সুকর্মীদের আনন্দ প্রদান করেন। সেই সর্বপোষক এই আজ্ঞা বেদ দ্বারা মনুষ্যমাত্রের জন্য প্রকাশিত করেছেন ॥২॥
इस भाष्य को एडिट करें