टिप्पणी -
८−(त्वम्) (करञ्जम्) कॄ हिंसने-अञ्जन् औणादिकः प्रत्ययः। कृणाति हिनस्तीति करञ्जस्तम्। हिंसकम् (उत) अपि च (पर्ण्यम्) धापॄवस्यज्यतिभ्यो नः। उ० ३।६। पॄ पालनपूरणयोः-नप्रत्ययः+या प्रापणे-कप्रत्ययः। पर्णानां पालनवस्तूनां यातारं ग्रहीतारं चोरम् (वधीः) हन्तेर्लुङि वधादेशोऽडभावश्च। अवधीः। हतवानसि (तेजिष्ठया) तेजस्विन्-इष्ठन्। विन्मतोर्लुक्। पा० ।३।६। इति विनो लुक्। अतिशयेन तेजस्विन्या (अतिथिग्वस्य) अतिथि+गमेः-औणादिको ड्वप्रत्ययः। अतिथीनां विदुषां पुरुषाणां प्रापकस्य (वर्तनी) वृतु वर्तने-ल्युट्, ङीप्। सुपां सुलुक्०। पा० ७।१।३९। इति विभक्तेः पूर्वसवर्णदीर्घः। वर्तन्या पथा (त्वम्) (शता) शतानि (वङ्गृदस्य) दिवेर्ऋ। उ० २।९९। वगि गतौ-ऋप्रत्ययः+दो अवखण्डने-कप्रत्ययः। यो वङ्गॄन् मार्गान् द्यति खण्डयतीति तस्य। सन्मार्गभेदकस्य (अभिनत्) भिदिर् विदारणे-लङ् सिपि। इतश्च। पा० ३।४।१००। इकारलोपः। हलङ्याब्भ्यो०। पा० ६।१।६८। इति सकारलोपः। दश्च। पा० ८।२।७। इति रुत्वदकारयोर्विकल्पः। अभिनः। त्वं भिन्नवानसि (पुरः) शत्रुदुर्गान् (अननुदः) अननु+ददातेः-क्विप्। योऽनुकूलं न ददाति तस्य (परिषूताः) षू प्ररणे-क्त। परिवेष्टिताः (ऋजिश्वना) इगुपधात् कित्। उ० ४।१२०। ऋज आर्जवे-इन्, स च कित्। श्वन्नुक्षन्पूषन्०। उ० १।१९। टुओश्वि गतिवृद्ध्योः-कनिन्। ऋजीनां सरलस्वभावानां वर्धकेन त्वया ॥