English
अथर्ववेद - काण्ड 2/ सूक्त 29/ मन्त्र 6
सूक्त - अथर्वा
देवता - अश्विनीकुमारौ
छन्दः - त्रिष्टुप्
सूक्तम् - दीर्घायुष्य सूक्त
शि॒वाभि॑ष्टे॒ हृद॑यं तर्पयाम्यनमी॒वो मो॑दिषीष्ठाः सु॒वर्चाः॑। स॑वा॒सिनौ॑ पिबतां म॒न्थमे॒तम॒श्विनो॑ रू॒पं प॑रि॒धाय॑ मा॒याम् ॥
स्वर सहित पद पाठशि॒वाभि॑: । ते॒ । हृद॑यम् । त॒र्प॒या॒मि॒ । अ॒न॒मी॒व: । मो॒दि॒षी॒ष्ठा॒: । सु॒ऽवर्चा॑: । स॒ऽवा॒सिनौ॑ । पि॒ब॒ता॒म् । म॒न्थम् । ए॒तम् । अ॒श्विनो॑: । रू॒पम् । प॒रि॒ऽधाय॑ । मा॒याम् ॥२९.६॥
स्वर रहित मन्त्र
शिवाभिष्टे हृदयं तर्पयाम्यनमीवो मोदिषीष्ठाः सुवर्चाः। सवासिनौ पिबतां मन्थमेतमश्विनो रूपं परिधाय मायाम् ॥
स्वर रहित पद पाठशिवाभि: । ते । हृदयम् । तर्पयामि । अनमीव: । मोदिषीष्ठा: । सुऽवर्चा: । सऽवासिनौ । पिबताम् । मन्थम् । एतम् । अश्विनो: । रूपम् । परिऽधाय । मायाम् ॥२९.६॥
अथर्ववेद - काण्ड » 2; सूक्त » 29; मन्त्र » 6
मन्त्र विषय - মনুষ্যঃ স্বোন্নতিং কুর্যাদিত্যুপদিশ্যতে
भाषार्थ -
[হে জীব !] (শিবাভিঃ) মঙ্গলকারী [বিদ্যা বা শক্তি] দ্বারা (তে) তোমার (হৃদয়ম্) হৃদয়কে (তর্পয়ামি) আমি তৃপ্ত করি, তুমি (অনমীবঃ) নীরোগ ও (সুবর্চাঃ) উত্তমকান্তিমান হয়ে (মোদিষীষ্ঠাঃ) হর্ষ প্রাপ্ত করো। (সবাসিনৌ) সহাবস্থানকারি দুজন [স্ত্রী-পুরুষ] (অশ্বিনোঃ) মাতা-পিতার (রূপম্) স্বভাব এবং (মায়াম্) বুদ্ধিকে (পরিধায়) সর্বদা ধারণ করে (এতম্) এই (মন্থম্) রসের (পিবতাম্) পান করুক ॥৬॥
भावार्थ - পরমেশ্বর বলেন যে, হে মনুষ্য ! তোমার আনন্দের জন্য আমি তোমাকে অনেক বিদ্যা ও শক্তি প্রদান করেছি, তোমরা দুজন স্ত্রী-পুরুষ ! মাতা-পিতারূপ দ্বারা সংসারের উপকার করে এই [আমার প্রদত্ত] আনন্দরস ভোগ করো ॥৬॥
इस भाष्य को एडिट करें