English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 11/ मन्त्र 2
म॒खस्य॑ ते तवि॒षस्य॒ प्र जू॒तिमिय॑र्मि॒ वाच॑म॒मृता॑य॒ भूष॑न्। इन्द्र॑ क्षिती॒नाम॑सि॒ मानु॑षीणां वि॒शां दैवी॑नामु॒त पू॑र्व॒यावा॑ ॥
स्वर सहित पद पाठम॒खस्य॑ । ते॒ । त॒वि॒षस्य॑ । प्र । जू॒तिम् । इय॑र्मि । वाच॑म् । अ॒मृता॑य । भूष॑न् ॥ इन्द्र॑ । क्षि॒ती॒नाम् । अ॒सि॒ । मानु॑षीणाम् । वि॒शाम् । दैवी॑नाम् । उ॒त । पू॒र्व॒ऽयावा॑ ॥११.२॥
स्वर रहित मन्त्र
मखस्य ते तविषस्य प्र जूतिमियर्मि वाचममृताय भूषन्। इन्द्र क्षितीनामसि मानुषीणां विशां दैवीनामुत पूर्वयावा ॥
स्वर रहित पद पाठमखस्य । ते । तविषस्य । प्र । जूतिम् । इयर्मि । वाचम् । अमृताय । भूषन् ॥ इन्द्र । क्षितीनाम् । असि । मानुषीणाम् । विशाम् । दैवीनाम् । उत । पूर्वऽयावा ॥११.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 11; मन्त्र » 2
मन्त्र विषय - রাজপ্রজাকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(অমৃতায়) অবিনাশী সুখের জন্য (বাচম্) নিজের বাণী (ভূষন্) শোভিত করে আমি (তে) তোমার (তবিষস্য) বৃহৎ/মহৎ (মখস্য) যজ্ঞের (জূতিম্) গতি (প্র ইয়র্মি) প্রাপ্ত হই। (ইন্দ্রঃ) হে ইন্দ্র ! [মহাপ্রতাপী রাজন্] তুমি (ক্ষিতীনাম্) ভূমির (উত) এবং (মানুষীণাম্) মানব সম্বন্ধিত (দৈবীনাম্) উত্তম গুণসম্পন্ন (বিশাম্) প্রজাদের (পূর্বয়াবা) অগ্রগামী (অসি) হও ॥২॥
भावार्थ - প্রজাদের উচিত, ধর্মজ্ঞ রাজার আজ্ঞা পালন করা যাতে তাঁরা সবাই কৃষি আদি পদার্থ এবং মনুষ্যদের রক্ষা করতে পারে॥২॥
इस भाष्य को एडिट करें