English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 2
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - निचृदनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
यो जा॒म्या अप्र॑थय॒स्तद्यत्सखा॑यं॒ दुधू॑र्षति। ज्येष्ठो॒ यद॑प्रचेता॒स्तदा॑हु॒रध॑रा॒गिति॑ ॥
स्वर सहित पद पाठय: । जा॒म्या । अप्र॑थय॒: । तत् । यत् । सखा॑य॒म् । दुधू॑र्षति ॥ ज्येष्ठ॒: । यत् । अ॑प्रचेता॒: । तत् । आ॑हु: । अध॑रा॒क् । इति॑ ॥१२८.२॥
स्वर रहित मन्त्र
यो जाम्या अप्रथयस्तद्यत्सखायं दुधूर्षति। ज्येष्ठो यदप्रचेतास्तदाहुरधरागिति ॥
स्वर रहित पद पाठय: । जाम्या । अप्रथय: । तत् । यत् । सखायम् । दुधूर्षति ॥ ज्येष्ठ: । यत् । अप्रचेता: । तत् । आहु: । अधराक् । इति ॥१२८.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 2
मन्त्र विषय - মনুষ্যকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(যঃ) যে মনুষ্য, (জাম্যাঃ) কুল স্ত্রীকে (অপ্রথয়ঃ) অধঃপতিত করে, (তৎ) সেই পুরুষ, এবং (যৎ) যে (সখায়ম্) মিত্রকে (দুধূর্ষতি) হনন করতে চায়, এবং (যৎ) যে (জ্যেষ্ঠঃ) অতি বৃদ্ধ হয়ে (অপ্রচেতাঃ) অজ্ঞানী, (তৎ) সে (অধরাক্) অধোগামী হয়− (ইতি) এমনটা (আহুঃ) বিদ্বানগণ বলে ॥২॥
भावार्थ - যে ব্যক্তি সতী রমণীকে পাপে লিপ্ত করে, মিত্রঘাতী হয় এবং বৃদ্ধ বয়সেও অজ্ঞানী থাকে, সে বিদ্বানদের মধ্যে নীচু স্থান পায়/অধোগতি লাভ করে॥২॥
इस भाष्य को एडिट करें