English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 14
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - अनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
यः पर्व॑ता॒न्व्य॑दधा॒द्यो अ॒पो व्य॑गाहथाः। इन्द्रो॒ यो वृ॑त्र॒हान्म॒हं तस्मा॑दिन्द्र॒ नमो॑ऽस्तु ते ॥
स्वर सहित पद पाठय: । पर्व॑ता॒न् । अ॑दधा॒त् । य: । अ॒प: । वि । अ॑गा॒हथा: ॥ इन्द्र॒: । य: । वृ॑त्र॒हा । आत् । म॒हम् । तस्मा॑त् । इन्द्र॒ । नम॑: । अ॒स्तु॒ । ते॒ ॥१२८.१४॥
स्वर रहित मन्त्र
यः पर्वतान्व्यदधाद्यो अपो व्यगाहथाः। इन्द्रो यो वृत्रहान्महं तस्मादिन्द्र नमोऽस्तु ते ॥
स्वर रहित पद पाठय: । पर्वतान् । अदधात् । य: । अप: । वि । अगाहथा: ॥ इन्द्र: । य: । वृत्रहा । आत् । महम् । तस्मात् । इन्द्र । नम: । अस्तु । ते ॥१२८.१४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 14
मन्त्र विषय - মনুষ্যকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(যঃ) যে (ইন্দ্রঃ) ইন্দ্র [পরম্ ঐশ্বর্যবান্ পুরুষ] তুমি (পর্বতান্) পাহাড়/পর্বতসমূহ (বি) বিবিধ প্রকার (অদধাৎ) ধারণ করেছো, (যঃ) সেই তুমি (অপঃ) জলকে (বি) বিবিধ প্রকার (অগাহথাঃ) বিলোড়িত করেছো, (আৎ) এবং (যঃ) যে (বৃত্রহা) শত্রুনাশক, (তস্মাৎ) তাই, (ইন্দ্র) হে ইন্দ্র! [মহান ঐশ্বর্যবান পুরুষ] (তে) সেই তোমাকে (মহম্) বহু (নমঃ) নমস্কার (অস্তু) হোক ॥১৪॥
भावार्थ - যে ব্যক্তি পাহাড়ের মধ্যে পথ করে নদী-নালা নির্গত করে মানুষের মঙ্গল করে, তাঁকে সবাই শ্রদ্ধা করুক ॥১৪॥
इस भाष्य को एडिट करें