English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 6
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - भुरिगनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
योऽना॒क्ताक्षो॑ अनभ्य॒क्तो अम॑णि॒वो अहि॑र॒ण्यवः॑। अब्र॑ह्मा॒ ब्रह्म॑णः पु॒त्रस्तो॒ता कल्पे॑षु सं॒मिता॑ ॥
स्वर सहित पद पाठय: । अना॒क्ता॑क्ष: । अनभ्य॒क्त: । अम॑णि॒व: । अहि॑र॒ण्यव॑: ॥ अब्र॑ह्मा॒ । ब्रह्म॑ण: । पु॒त्र: । तो॒ता । कल्पे॑षु । सं॒मिता ॥१२८.६॥
स्वर रहित मन्त्र
योऽनाक्ताक्षो अनभ्यक्तो अमणिवो अहिरण्यवः। अब्रह्मा ब्रह्मणः पुत्रस्तोता कल्पेषु संमिता ॥
स्वर रहित पद पाठय: । अनाक्ताक्ष: । अनभ्यक्त: । अमणिव: । अहिरण्यव: ॥ अब्रह्मा । ब्रह्मण: । पुत्र: । तोता । कल्पेषु । संमिता ॥१२८.६॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 6
मन्त्र विषय - মনুষ্যকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(যঃ) যে (ব্রহ্মণঃ) ব্রহ্মার [বেদজ্ঞানীর] (পুত্রঃ) পুত্র (অব্রহ্মা) অব্রহ্মা [অবেদজ্ঞ, কুমার্গী] (অনাক্তাক্ষঃ) অশুদ্ধ আচরণকারী এবং (অনভ্যক্তঃ) অবিখ্যাত হয়। সে (অমণিবঃ) মণিরহিত [রত্ন রহিত] এবং (অহিরণ্যবঃ) তেজহীন হবে/হোক, (তোতা) এই-এই কর্ম (কল্পেষু) শাস্ত্রবিধানে (সংমিতা) প্রমাণিত॥৬॥
भावार्थ - যদি কেউ জ্ঞানীর সন্তান হয়ে কুমার্গী মূর্খ হয়, সে নির্ধন ও নিস্তেজ হয়, এই কথা বেদশাস্ত্র দ্বারা সিদ্ধ॥৬॥
इस भाष्य को एडिट करें