English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 4
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - अनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
यश्च॑ प॒णि रघु॑जि॒ष्ठ्यो यश्च॑ दे॒वाँ अदा॑शुरिः। धीरा॑णां॒ शश्व॑ताम॒हं तद॑पा॒गिति॑ शुश्रुम ॥
स्वर सहित पद पाठय: । च॑ । प॒णि । रघु॑जि॒ष्ठ्य: । य: । च॑ । दे॒वान् । अदा॑शुरि: ॥ धीरा॑णा॒म् । शश्व॑ताम् । अ॒हम् । तत् । अ॑पा॒क् । इति॑ । शुश्रुम ॥१२८.४॥
स्वर रहित मन्त्र
यश्च पणि रघुजिष्ठ्यो यश्च देवाँ अदाशुरिः। धीराणां शश्वतामहं तदपागिति शुश्रुम ॥
स्वर रहित पद पाठय: । च । पणि । रघुजिष्ठ्य: । य: । च । देवान् । अदाशुरि: ॥ धीराणाम् । शश्वताम् । अहम् । तत् । अपाक् । इति । शुश्रुम ॥१२८.४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 4
मन्त्र विषय - মনুষ্যকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(যঃ) যে মনুষ্য (পণি) কুব্যবহারী (রঘুজিষ্ঠ্যঃ) অত্যন্ত নিঃসার, (চ চ) এবং (যঃ) যে (দেবান্) বিদ্বানদের (অদাশুরিঃ) দান দেয় না, (তৎ) সে (শশ্বতাম্) সকল (ধীরাণাম্) স্থিরচিত্ত/বিদ্বান পুরুষদের থেকে (অপাক্) দূরে থাকার যোগ্য−(ইতি) এরূপ (অহম্) আমরা (শুশ্রুম) শুনেছি/শ্রবণ করেছি ॥৪॥
भावार्थ - বিদ্বানদের প্রচেষ্টা করা উচিৎ যেন তাঁদের সন্তান বিদ্বান হয় এবং বিদ্বানদের সাথে মেলামেশা করে ॥৩, ৪॥
इस भाष्य को एडिट करें