English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 47/ मन्त्र 13
उदु॒ त्यं जा॒तवे॑दसं दे॒वं व॑हन्ति के॒तवः॑। दृ॒शे विश्वा॑य॒ सूर्य॑म् ॥
स्वर सहित पद पाठउत् । ऊं॒ इति॑ । त्यम् । जा॒तऽवे॑दसम् । दे॒वम् । व॒ह॒न्ति॒ । के॒तव॑: ॥ दृ॒शे । विश्वा॑य । सूर्य॑म् ॥४७.१३॥
स्वर रहित मन्त्र
उदु त्यं जातवेदसं देवं वहन्ति केतवः। दृशे विश्वाय सूर्यम् ॥
स्वर रहित पद पाठउत् । ऊं इति । त्यम् । जातऽवेदसम् । देवम् । वहन्ति । केतव: ॥ दृशे । विश्वाय । सूर्यम् ॥४७.१३॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 47; मन्त्र » 13
मन्त्र विषय - ১৩-২১ আধ্যাত্মোপদেশঃ ॥
भाषार्थ -
(কেতবঃ) কিরণ-সমূহ (ত্যম্) সেই (জাতবেদসম্) উৎপন্ন পদার্থসমূহ প্রাপ্তকারী, (দেবম্) গমনশীল (সূর্যম্) রবিমণ্ডলকে (বিশ্বায় দৃশে) সকলের দেখার জন্য (উ) অবশ্য (উৎ বহন্তি) উপরে নিয়ে যায় ॥১৩॥
भावार्थ - যেভাবে সূর্য কিরণ-সমূহের আকর্ষণ দ্বারা উর্ধ্বে থেকে সব পদার্থ-সমূহ প্রকট করে, তেমনই মনুষ্য বিদ্যা এবং ধর্ম দ্বারা উন্নতি করে সকলের উপকার করুক ॥১৩॥ মন্ত্র ১৩-২১-অ০ ১৩।২।১৬-২৪॥
इस भाष्य को एडिट करें