English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 47/ मन्त्र 17
प्र॒त्यङ्दे॒वानां॒ विशः॑ प्र॒त्यङ्ङुदे॑षि॒ मानु॑षीः। प्र॒त्यङ्विश्वं॒ स्वर्दृ॒शे ॥
स्वर सहित पद पाठप्र॒त्यङ् । दे॒वाना॑म् । विश॑: । प्र॒त्यङ् । उत् । ए॒षि॒ । मानु॑षी: ॥ प्र॒त्यङ् । विश्व॑म् । स्व॑: । दृ॒शे ॥४७.१७॥
स्वर रहित मन्त्र
प्रत्यङ्देवानां विशः प्रत्यङ्ङुदेषि मानुषीः। प्रत्यङ्विश्वं स्वर्दृशे ॥
स्वर रहित पद पाठप्रत्यङ् । देवानाम् । विश: । प्रत्यङ् । उत् । एषि । मानुषी: ॥ प्रत्यङ् । विश्वम् । स्व: । दृशे ॥४७.१७॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 47; मन्त्र » 17
मन्त्र विषय - ১৩-২১ আধ্যাত্মোপদেশঃ ॥
भाषार्थ -
[হে সূর্য !] (দেবানাম্) গতিশীল [চন্দ্র আদি লোক-সমূহের] (বিশঃ) প্রজাদের (প্রত্যঙ্) সন্মুখ হয়ে, (মানুষীঃ) মানুষী মনুষ্য সম্বন্ধী [পার্থিব প্রজাদের] (প্রত্যঙ্) সন্মুখ হয়ে এবং (বিশ্বম্) সব জগতের (প্রত্যঙ্) সন্মুখ হয়ে (স্বঃ) সুখপূর্বক (দৃশে) দেখার জন্য (উৎ) উচ্চ হয়ে (এষি) তুমি প্রাপ্ত হও॥১৭॥
भावार्थ - সূর্য অনেক বড়ো গোলকার পিণ্ড, এইজন্য তা সব লোক-সমূহকে সন্মুখে দেখে, এবং সব লোক সূর্যের আকর্ষণ প্রকাশ/আলো আদি দ্বারা সুখ প্রাপ্ত হয়, এভাবেই পরমাত্মার সর্বব্যাপী এবং সর্বশক্তিমান্ হওয়ায় উনার নিয়মের অনুগামী হয়ে সবাই সুখী থাকে ॥১৭॥
इस भाष्य को एडिट करें