English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 136/ मन्त्र 15
म॒हान्वै॑ भ॒द्रो बि॒ल्वो म॒हान्भ॑द्र उदु॒म्बरः॑। म॒हाँ अ॑भि॒क्त बा॑धते मह॒तः सा॑धु खो॒दन॑म् ॥
स्वर सहित पद पाठम॒हान् । वै । भ॒द्र: । बि॒ल्व: । म॒हान् । भ॑द्र: । उदु॒म्बर॑: ॥ म॒हान् । अ॑भि॒क्त । बा॑धते । मह॒त: । सा॑धु । खो॒दन॑म् ॥१३६.१५॥
स्वर रहित मन्त्र
महान्वै भद्रो बिल्वो महान्भद्र उदुम्बरः। महाँ अभिक्त बाधते महतः साधु खोदनम् ॥
स्वर रहित पद पाठमहान् । वै । भद्र: । बिल्व: । महान् । भद्र: । उदुम्बर: ॥ महान् । अभिक्त । बाधते । महत: । साधु । खोदनम् ॥१३६.१५॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 136; मन्त्र » 15
भाषार्थ -
পতির প্রতি অন্য লোকেরা (পরে, ১৩) বলে, (মহান্) গৃহস্থ-জীবনে যে বড়ো হয়, সে (বৈ) নিশ্চিতরূপে, (বিল্বঃ) বিল্বের সদৃশ (ভদ্রঃ) কল্যাণকারী এবং সুখদায়ী হয়, (মহান্) গৃহস্থের মধ্যে বড়োই (উদুম্বরঃ) উদুম্বর/ডুমুর-এর সদৃশ (ভদ্রঃ) কল্যাণকারী এবং সুখদায়ী হয়। (অভিক্ত) হে গৃহস্থ-প্রাপ্ত পতি! (মহান্) গৃহস্থে বড়ো/জৈষ্ঠ (বাধতে) গৃহস্থের কষ্ট দূর করে। (মহতঃ) গৃহস্থে জৈষ্ঠকেই (সাধু) ভালোভাবে (খোদনম্) উপার্জন আদি কাজে পিষ্ট হতে হয়। [অভিক্ত=অভিগত, প্রাপ্ত।]