English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 127/ मन्त्र 5
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - निचृदनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
प्र रे॒भासो॑ मनी॒षा वृषा॒ गाव॑ इवेरते। अ॑मोत॒पुत्र॑का ए॒षाम॒मोत॑ गा॒ इवा॑सते ॥
स्वर सहित पद पाठप्र । रे॒भास॑: । मनी॒षा: । वृषा॒: । गाव॑:ऽइव । ईरते ॥ अ॒मो॒त॒ । पु॒त्र॑का:। ए॒षाम् । अ॒मोत॑ । गा॒:ऽइव । आ॑सते ॥१२७.५॥
स्वर रहित मन्त्र
प्र रेभासो मनीषा वृषा गाव इवेरते। अमोतपुत्रका एषाममोत गा इवासते ॥
स्वर रहित पद पाठप्र । रेभास: । मनीषा: । वृषा: । गाव:ऽइव । ईरते ॥ अमोत । पुत्रका:। एषाम् । अमोत । गा:ऽइव । आसते ॥१२७.५॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 127; मन्त्र » 5
मन्त्र विषय - রাজধর্মোপদেশঃ
भाषार्थ -
(বৃষাঃ) বলবান (গাবঃ ইব) বৃষের সমান (রেভাসঃ) বিদ্বানগণ (মনীষাঃ) বুদ্ধিকে (প্র ঈরতে) সামনে অগ্রসর করে। (অমোত) হে বন্ধনরহিত! (অমোত) হে মুক্ত মনুষ্য! (এষাম্) এদের [বিদ্বানদের] (পুত্রকাঃ) পুত্র (গাঃ) বিদ্যা এবং ভূমির (ইব) অবশ্যই (আসতে) সেবা করে/করুক॥৫॥
भावार्थ - বলবান্ ষাঁড় যেমন সামনে এগিয়ে চলতে থাকে, তেমনই মনুষ্য বাধাবিঘ্ন থেকে মুক্ত হয়ে বুদ্ধিকে নানা ভাবে বৃদ্ধি করুক এবং সন্তান আদিকে যোগ্য বিদ্বান এবং রাজ্যাধিকারী করুক ॥৫॥
इस भाष्य को एडिट करें