English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 137/ मन्त्र 5
इन्दु॒रिन्द्रा॑य पवत॒ इति॑ दे॒वासो॑ अब्रुवन्। वा॒चस्पति॑र्मखस्यते॒ विश्व॒स्येशा॑न॒ ओज॑सा ॥
स्वर सहित पद पाठइन्दु॑: । इन्द्रा॑य । प॒व॒ते॒ । इति॑ । दे॒वास॑: । अ॒ब्रु॒व॒न् ॥ वा॒च: । पति॑: । म॒ख॒स्य॒ते॒ । विश्व॑स्य । ईशा॑न: । ओज॑सा ॥१३७.५॥
स्वर रहित मन्त्र
इन्दुरिन्द्राय पवत इति देवासो अब्रुवन्। वाचस्पतिर्मखस्यते विश्वस्येशान ओजसा ॥
स्वर रहित पद पाठइन्दु: । इन्द्राय । पवते । इति । देवास: । अब्रुवन् ॥ वाच: । पति: । मखस्यते । विश्वस्य । ईशान: । ओजसा ॥१३७.५॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 137; मन्त्र » 5
मन्त्र विषय - রাজপ্রজাকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(ইন্দুঃ) সোম [তত্ত্ব রস] (ইন্দ্রায়) ইন্দ্রের [মহান ঐশ্বর্যবান মনুষ্যের] জন্য (পবতে) বিশুদ্ধ হয়, (বাচঃ পতিঃ) বেদবাণীর স্বামী [পরমাত্মা] (ওজসা) নিজের সামর্থ্য দ্বারা (বিশ্বস্য) সকলের (ঈশানঃ) রাজা হয়ে (মখস্যতে) পুরুষার্থ কামনা করেন− (ইতি) এমনটাই (দেবাসঃ) বিদ্বানগণ (অব্রুবন্) বলেছে॥৫॥
भावार्थ - বিদ্বানগণ নিশ্চিত যে, পরমাত্মা পুরুষার্থীদের তত্ত্বজ্ঞান প্রদান করে ঐশ্বর্যবান করেন ॥৫॥
इस भाष्य को एडिट करें