शब्दार्थ -
शब्दार्थ - हे (क्रतो) कर्म करणार्‍या जीवात्मा, तू शरीरत्याग करतेवेळी (ॐ) या ईश्‍वरनामाचे (स्मर) स्मरण कर. (विलबे) (या कठिण प्रसंगी धैर्य व शांतीसाठी) आपल्या नित्य आत्मस्वरूपाचे आणि परमेश्‍वराचे (स्मर) स्मरण कर (कृतम्) केलेल्या कर्मांचे (स्मर) स्मरण कर. या अंत्येष्टि संस्काराच्या वेळी (वायुः) धनंजय आदीरूप वायू (अनिलम्) कारणरूप वायूला आणि तो कारणरूप वायू (अमृतम्) अविनाशी कारण (म्हणजे प्रकृती) याला जाऊन मिळतो (अथ) यानंतर (इदम्) हे (शरीरम्) सुख भोगण्याचे साधन हे नाशवान शरीर (भस्मान्तम्) अन्ततः भस्म हाणार आहे, हे तू ध्यानात असू दे. ॥15॥

भावार्थ - भावार्थ - मृत्युसमयी जशी चित्तवृत्ती असते आणि शरीराहून वेगळे होते वेळी आत्म्याची जी पृथक्वृत्ती असते, तशी वृत्ती (स्मशानात उपस्थित जनांची) असावी (म्हणजे शांती, वैराग्य, ईशस्मरण आदी सर्वांनी करीत असावे.) मृतदेहाचा दहन विधी भस्म होईपर्यंत करावा. यानंतर शरीरावर करण्याचा कोणताही संस्कार शेष नाही (अंत्येष्टि-संस्कार हा मानवदेहाचा अंतिम संस्कार आहे.) अशाने की (अंत्येष्टि-संस्कारप्रसंगी केवळ ईश्‍वराज्ञेचे पालन करावे, त्याची उपासना करावी, शोक सहन करण्यासाठी आपले सामर्थ्य (मनोबल) वाढवावे. केलेले सत्कर्म निष्फळ होत नाहीत, हे लक्षात ठेऊन धर्माविषयी प्रीती आणि अधर्माविषयी अप्रीती भाव ठेवावा ॥15॥