English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 136/ मन्त्र 14
विदे॑वस्त्वा म॒हान॑ग्नी॒र्विबा॑धते मह॒तः सा॑धु खो॒दन॑म्। कु॑मारी॒का पि॑ङ्गलि॒का कार्द॒ भस्मा॑ कु॒ धाव॑ति ॥
स्वर सहित पद पाठविदे॑व: । त्वा । म॒हान् । अग्नी: । विबा॑धते । मह॒त: । सा॑धु । खो॒दन॑म् । कु॒मा॒रि॒का । पि॑ङ्गलि॒का । कार्द॒ । भस्मा॑ । कु॒ । धाव॑ति ॥१३६.१४॥
स्वर रहित मन्त्र
विदेवस्त्वा महानग्नीर्विबाधते महतः साधु खोदनम्। कुमारीका पिङ्गलिका कार्द भस्मा कु धावति ॥
स्वर रहित पद पाठविदेव: । त्वा । महान् । अग्नी: । विबाधते । महत: । साधु । खोदनम् । कुमारिका । पिङ्गलिका । कार्द । भस्मा । कु । धावति ॥१३६.१४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 136; मन्त्र » 14
मन्त्र विषय - রাজপ্রজাকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
[হে প্রজা জন!] (বিদেবঃ) মদ রহিত [নিরহঙ্কারী], (মহান্) মহান পুরুষ (ত্বা) তোমাদের (মহতঃ) মহান (অগ্নীঃ) অগ্নির [আত্মিক এবং সামাজিক বলের] দ্বারা (খোদনম্) খনন কার্য [সৈন্ধ সুরঙ্গ আদি] (সাধু) যথাযথ উপায়ে (বিবাধতে) নিবারিত করে। (পিঙ্গলিকা) শোভায়মান (কুমারিকা) কামনা যোগ্য কুমারী [কন্যা] (কার্দ) পঙ্কিল এবং (ভস্মা) ভস্ম [ছাই আদি] (কু) ভূমিকে (ধাবতি) শুদ্ধ করে ॥১৪॥
भावार्थ - রাজা এবং প্রজা মিলে চোর আদি দুষ্টদের দূর করুক, যেভাবে শুদ্ধ স্বভাবযুক্ত স্ত্রী আবর্জনা ঘরের বাহিরে ফেলে দেয় ॥১৪॥
इस भाष्य को एडिट करें