English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 126/ मन्त्र 21
सूक्त - वृषाकपिरिन्द्राणी च
देवता - इन्द्रः
छन्दः - पङ्क्तिः
सूक्तम् - सूक्त-१२६
पुन॒रेहि॑ वृषाकपे सुवि॒ता क॑ल्पयावहै। य ए॒ष स्व॑प्न॒नंश॒नोऽस्त॒मेषि॑ प॒था पुन॒र्विश्व॑स्मा॒दिन्द्र॒ उत्त॑रः ॥
स्वर सहित पद पाठपुन॑: । आ । इ॒हि॒ । वृ॒षा॒क॒पे॒ । सु॒वि॒ता । क॒ल्प॒या॒व॒है॒ ॥ य: । ए॒ष: । स्व॒प्न॒ऽनंश॑न: । अस्त॑म् । एषि॑ । प॒था । पुन॑: । विश्व॑स्मात् । इन्द्र॑: । उत्ऽत॑र ॥१२६.२१॥
स्वर रहित मन्त्र
पुनरेहि वृषाकपे सुविता कल्पयावहै। य एष स्वप्ननंशनोऽस्तमेषि पथा पुनर्विश्वस्मादिन्द्र उत्तरः ॥
स्वर रहित पद पाठपुन: । आ । इहि । वृषाकपे । सुविता । कल्पयावहै ॥ य: । एष: । स्वप्नऽनंशन: । अस्तम् । एषि । पथा । पुन: । विश्वस्मात् । इन्द्र: । उत्ऽतर ॥१२६.२१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 126; मन्त्र » 21
मन्त्र विषय - গৃহস্থকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(বৃষাকপে) হে বৃষাকপি! [দৃঢ় প্রচেষ্টাকারী জীবাত্মা] তুমি (পুনঃ) পুনরায় (আ ইহি) এসো, (সুবিতা) ঐশ্বর্য কর্মসমূহ (কল্পয়াবহৈ) আমরা উভয়েই [তুমি এবং আমি] বিচার করি/করবো, (যঃ) যে (এষঃ) সেই তুমি (স্বপ্ননংশনঃ) স্বপ্ন নাশকারী [আলস্য বিনাশকারী], সেই তুমি (পথা) মার্গে [সন্মার্গে] (পুনঃ) পুনরায় (অস্তম্) গৃহে (এষি) পৌঁছাও, (ইন্দ্রঃ) ইন্দ্র [মহান ঐশ্বর্যবান মনুষ্য] (বিশ্বস্মাৎ) সব [প্রাণী মাত্র] থেকে (উত্তরঃ) উত্তম॥২১॥
भावार्थ - মনুষ্য নিজের পতিত আত্মাকে সাবধানে/সযত্নে সঠিক স্থানে নিয়ে এসে ঐশ্বর্য বৃদ্ধি করুক ॥২১॥
इस भाष्य को एडिट करें