English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 126/ मन्त्र 21
सूक्त - वृषाकपिरिन्द्राणी च
देवता - इन्द्रः
छन्दः - पङ्क्तिः
सूक्तम् - सूक्त-१२६
पुन॒रेहि॑ वृषाकपे सुवि॒ता क॑ल्पयावहै। य ए॒ष स्व॑प्न॒नंश॒नोऽस्त॒मेषि॑ प॒था पुन॒र्विश्व॑स्मा॒दिन्द्र॒ उत्त॑रः ॥
स्वर सहित पद पाठपुन॑: । आ । इ॒हि॒ । वृ॒षा॒क॒पे॒ । सु॒वि॒ता । क॒ल्प॒या॒व॒है॒ ॥ य: । ए॒ष: । स्व॒प्न॒ऽनंश॑न: । अस्त॑म् । एषि॑ । प॒था । पुन॑: । विश्व॑स्मात् । इन्द्र॑: । उत्ऽत॑र ॥१२६.२१॥
स्वर रहित मन्त्र
पुनरेहि वृषाकपे सुविता कल्पयावहै। य एष स्वप्ननंशनोऽस्तमेषि पथा पुनर्विश्वस्मादिन्द्र उत्तरः ॥
स्वर रहित पद पाठपुन: । आ । इहि । वृषाकपे । सुविता । कल्पयावहै ॥ य: । एष: । स्वप्नऽनंशन: । अस्तम् । एषि । पथा । पुन: । विश्वस्मात् । इन्द्र: । उत्ऽतर ॥१२६.२१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 126; मन्त्र » 21
भाषार्थ -
(বৃষাকপে) হে বৃষাকপি! (পুনঃ) তুমি বার-বার (এহি) আমার [পরমেশ্বরের] দিকে এসো/আগমন করো, যাতে আমরা উভয় একে-অপরের (সুবিতা=সুবিতানি) স্বাগত (কল্পয়াবহৈ) করতে থাকি। (য এষঃ) যে এই তুমি যখন (স্বপ্ননংশঃ) সাংসারিক-ভোগের স্বপ্ন বিনষ্ট করে দেবে, তখন তুমি (পথা) এই যোগমার্গ দ্বারা, (পুনঃ) বার-বার (অস্তম্) মুখ্য ঘর যা আমি, (এষি) প্রাপ্ত করবে। (বিশ্বস্মাৎ ইন্দ্র উত্তরঃ) দেখো পরমেশ্বরই সর্বোৎকৃষ্ট। [সুবিতা=সু+ইত=সু+আগত=স্বাগত।]