English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 92/ मन्त्र 19
अषा॑ढमु॒ग्रं पृत॑नासु सास॒हिं यस्मि॑न्म॒हीरु॑रु॒ज्रयः॑। सं धे॒नवो॒ जाय॑माने अनोनवु॒र्द्यावः॒ क्षामो॑ अनोनवुः ॥
स्वर सहित पद पाठअषा॑ल्हम् । उ॒ग्रम् । पृत॑नासु । स॒स॒हिम् । यस्मि॑न् । म॒ही: । उ॒रु॒ऽज्रय॑: ॥ सम् । धे॒नव॑: । जाय॑माने । अ॒नो॒न॒वु॒: । द्याव॑: । क्षाम॑: । अ॒नो॒न॒वु॒: ॥९२.१९॥
स्वर रहित मन्त्र
अषाढमुग्रं पृतनासु सासहिं यस्मिन्महीरुरुज्रयः। सं धेनवो जायमाने अनोनवुर्द्यावः क्षामो अनोनवुः ॥
स्वर रहित पद पाठअषाल्हम् । उग्रम् । पृतनासु । ससहिम् । यस्मिन् । मही: । उरुऽज्रय: ॥ सम् । धेनव: । जायमाने । अनोनवु: । द्याव: । क्षाम: । अनोनवु: ॥९२.१९॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 92; मन्त्र » 19
मन्त्र विषय - মন্ত্রাঃ-৪-২১ পরমাত্মগুণোপদেশঃ
भाषार्थ -
(যস্মিন্ জায়মানে) যে [পরমাত্মা] প্রকট হলে (মহীঃ) পৃথিব্যাদি লোকসমূহ (উরুজ্রয়ঃ) বহু গতিশীল হয়, (অষাঢম্) সেই অজেয়, (উগ্রম্) তেজস্বী এবং (পৃতনাসু) সংগ্রামে (সাসহিম্) বিজয় প্রদানকারীকে [পরমেশ্বরকে] (ধেনবঃ) বাণীসমূহ (সম্) একসাথে (অনোনবুঃ) অত্যন্ত স্ততি করেছে, (দ্যাবঃ) সূর্যসমূহ এবং (ক্ষামঃ) ভূমিসমূহ (অনোনবুঃ) অত্যন্ত স্তুতি করেছেন ॥১৯॥
भावार्थ - যখন পরমাত্মা নিজ সামর্থ্য প্রকট করেন, তখন পৃথিব্যাদি লোক উৎপন্ন হয় এবং উনার অদ্ভুত মহিমা সূর্য, পৃথিব্যাদি লোকসমূহে দর্শন করে সকল প্রাণী আনন্দিত হয় ॥১৯॥
इस भाष्य को एडिट करें